Rietgors
Fotograaf: Alwin Koks
Een oude naam voor de rietgors is ‘rietmusch’, een mus in het riet. Geen gekke naam voor een vogel die hoofdzakelijk grijs en bruin is en in het riet zit, maar het is toch echt een gors. Wat hij ook met de ‘musschen’ gemeen heeft, is dat zijn zang weinig frivool is, tweede divisie amateurs. Toch presteert hij op dit vlak beter dan de mussen: voor de goede luisteraar is er echt wel wat te beleven aan de zang van de rietgors.
Zang
De rietgors zingt een eenvoudig, iets onzuiver lied. Zijn zangstrofen hebben een lengte van anderhalve tot tweeënhalve seconde en bestaan meestal uit drie tot vijf los gezongen, raspende en/of trillende tonen. De afzonderlijke tonen zijn duidelijk van elkaar gescheiden en worden in een langzaam tempo voorgedragen, twee tot drie per seconde.
Tussen de rietgorzen bestaat er veel variatie in de zangstrofen, maar per individu is die beperkt. Elke rietgors kent niet veel meer dan een handvol verschillende strofen. Het kan zijn dat je een hele tijd moet wachten voordat er eentje tijdens zijn zangsessie overgaat op een ander strofetype.
Rietgors, zang met niet meer dan drie tonen
Rietgors, zang, wisseling van strofetype
Rietgors, zangstrofen van ongeveer zes tonen
Rietgors, zang op voor- en achtergrond
Rietgors, aanhoudende zang
Zangactiviteit
Roep
De meest gehoorde roep van de rietgors is een ijl, sterk dalend tsiiiii, die dienstdoet als contact-alarmroep. Een kortere variant van deze roep kun je tijdens de trek horen van overvliegende rietgorzen.
Rietgors, contact-alarmroep
Rietgors, trekroep
Gedrag
De rietgors is te vinden in ruig terrein aan het water: (riet)moerassen, oevers, slootkanten en vennen. Daar leiden ze een nogal verscholen leven, behalve wanneer er gezongen moet worden, dan zoeken ze een hoger punt op in het terrein. Dat kan de top van een lange (riet)stengel zijn, een paaltje of de zijtak van een struik. Ook bij onraad houden ze vanaf een uitkijkpost al roepend de omgeving goed in de gaten.
Interessante informatie & weetjes
- Stereotiepe strofenzang is atypisch voor een rietvogel. Andere rietvogels zingen continu of semi-continu. Hij zit wel in het riet, maar het blijft een gors en gorzen zingen stereotiepe strofen vanaf een goed zichtbare plek.
- Het adagium van de rietgorzen lijkt te zijn: ieder zingt zijn eigen lied. Ze lijken elkaar niet uit te dagen door tijdens een zangsessie elkaars zang te kopiëren, wat veel andere vogels wel doen.
Gelijkende soorten
- De zang van de rietgors is onmiskenbaar en niet te verwarren met die van andere soorten.